USG
Ultrasonografia (USG) to jedno z najczęściej wykonywanych badań obrazowych w diagnostyce medycznej. Dzięki wykorzystaniu fal dźwiękowych o wysokiej częstotliwości umożliwia uzyskanie dokładnych obrazów narządów wewnętrznych, tkanek miękkich oraz naczyń krwionośnych – bez użycia promieniowania jonizującego. Pokazuje wszelkie zmiany powstałe w ciele pacjenta, takie jak różnego rodzaju guzy, torbiele, włókniaki, czy zmiany nowotworowe.
USG jest badaniem:
- Nieinwazyjnym – nie wiąże się z ingerencją w organizm
- Bezbolesnym – nie powoduje dyskomfortu
- Bezpiecznym – może być wykonywane wielokrotnie
- Szybkim – trwa zazwyczaj od kilku do kilkunastu minut
- Precyzyjnym – pozwala wykryć wiele schorzeń we wczesnym stadium
Kiedy warto wykonać USG?
- Bóle brzucha
- Powiększenie narządów lub guzy wyczuwalne palpacyjnie
- Powiększenie węzłów chłonnych
- Obrzęki kończyn
- Bóle i zawroty głowy
- Rodzinne obciążenie udarem mózgu lub zawałem serca
- Wysoki poziom cholesterolu
- Podwyższone ciśnienie krwi
- Miażdżyca
- Urazy szyi oraz stwierdzenie obecności patologicznego szmeru nad tętnicami szyjnymi
- Podejrzenie chorób tarczycy, wątroby, nerek, serca lub układu krążenia
Rodzaje badań USG dostępnych w Epimedical:
- USG jamy brzusznej
- USG tarczycy
- USG układu moczowego
- USG ginekologiczne i ciąży
- USG prostaty
- USG jąder
- USG węzłów chłonnych
- USG tkanki podskórnej
- USG Doppler naczyń krwionośnych
Jak przygotować się do badania?
USG jamy brzusznej:
- Dzień przed badaniem zaleca się stosowanie lekkostrawnej diety. Należy unikać potraw smażonych, ciężkostrawnych oraz napojów gazowanych.
- Badanie wykonuje się na czczo – osoby dorosłe powinny zachować co najmniej 6-godzinną przerwę od ostatniego posiłku.
- Przyjęcie środka przeciw wzdęciom (np. symetykon) zgodnie z zaleceniem lekarza lub farmaceuty, aby zminimalizować ilość powietrza w przewodzie pokarmowym.
- Unikanie palenia papierosów i żucia gumy, ponieważ mogą one prowadzić do połknięcia powietrza, co zniekształca obraz ultrasonograficzny.
- Wypicie około 1 litra niegazowanej wody na godzinę przed badaniem, aby wypełnić pęcherz moczowy – ułatwia to ocenę niektórych struktur w obrębie jamy brzusznej.
- Zabranie wyników wcześniejszych badań USG – umożliwi to lekarzowi dokładniejszą analizę zmian i porównanie wyników.
(Pozostałe rodzaje USG nie wymagają specjalnego przygotowania do badania.)
EEG
Elektroencefalografia to nieinwazyjne badanie diagnostyczne, które pozwala na ocenę bioelektrycznej aktywności mózgu. Wykorzystywane jest przede wszystkim w neurologii, w diagnostyce padaczki oraz innych zaburzeń pracy mózgu.
Na czym polega badanie EEG?
Podczas badania na skórę głowy pacjenta zakładany jest specjalny czepek z elektrodami, które rejestrują impulsy elektryczne generowane przez komórki nerwowe mózgu. Samo badanie jest bezbolesne, bezpieczne i całkowicie nieinwazyjne. Może być wykonywane zarówno u dorosłych, jak i u dzieci, także wielokrotnie – w celu monitorowania zmian. W trakcie badania pacjent jest proszony o wykonywanie prostych poleceń, takich jak otwieranie i zamykanie oczu, głębokie oddychanie czy patrzenie na migające światło. Po zakończeniu badania pacjent może wrócić do codziennych zajęć.
Wskazania do EEG:
- Napady padaczkowe i utraty przytomności
- Zaburzenia snu
- Omdlenia i zasłabnięcia o niewyjaśnionej przyczynie
- Bóle i zawroty głowy
- Zaburzenia świadomości i koncentracji
- Podejrzenie uszkodzenia mózgu (np. po urazach głowy)
Badania wykonywane w Epimedical:
- Standardowe EEG – badanie trwa 30 minut
- Video EEG po deprywacji snu czyli po nocy bezsennej – badanie trwa 60 minut
Jak się przygotować do badania?
- Badanie EEG nie wymaga szczególnych przygotowań.
- Przed planowanym badaniem należy odstawić wszystkie substancje, które w jakikolwiek sposób mogłyby wpływać na działanie mózgu. Wyjątek stanowią pacjenci leczący się z powodu padaczki, przed badaniem EEG nie należy odstawiać leków przeciwdrgawkowych.
- Przed badaniem EEG nie należy spożywać kawy i alkoholu.
- Przed badaniem należy umyć włosy i nie nakładać żadnych produktów do stylizacji.
Spirometria
Badanie spirometryczne jest najważniejszym z badań czynnościowych układu oddechowego, czyli badań, które pozwalają na obiektywną ocenę czynności płuc. Umożliwia pomiar objętości i przepływu powietrza w płucach podczas oddychania. Wykonuje się zwykle tzw. spirometrię podstawową, a często również spirometrię po inhalacji leku rozkurczającego oskrzela (próba rozkurczowa).
Kiedy warto wykonać spirometrię?
- Podejrzenie astmy
- Podejrzenie POChP
- Przewlekły kaszel
- Duszności, uczucia braku powietrza
- Nawracające infekcje dróg oddechowych
- Monitorowanie efektów leczenia chorób układu oddechowego
- Ocena czynności płuc u pacjentów z chorobami śródmiąższowymi
Jak przebiega badanie?
Badanie polega na wykonywaniu głębokich wdechów i wydechów do specjalnego aparatu – spirometru. Całość trwa zaledwie kilka minut i nie wymaga szczególnego przygotowania. W czasie badania pacjent jest instruowany przez personel, jak oddychać, by pomiar był jak najbardziej dokładny.
Jak się przygotować do badania?
- Powstrzymać się od palenia tytoniu oraz picia alkoholu (min. 4 godziny, a najlepiej 24 godziny przed badaniem)
- Unikać intensywnego wysiłku fizycznego na 30 minut przed badaniem
- Nie spożywać obfitych posiłków przez około 2 godziny przed badaniem
- Nie zakładać ubrania krępującego ruchy w zakresie tułowia (klatki piersiowej i brzucha)
Przeciwwskazania do badania
- Niekontrolowane i znaczne nadciśnienie tętnicze
- Krwioplucie nieznanego pochodzenia
- Niedawno przebyty zawał serca lub niestabilna dławica piersiowa
- Niedawno przebyte krwawienie wewnątrzczaszkowe lub operacja głowy
- Tętniaki aorty albo tętnic mózgowych
- Niedawno przebyta operacja na naczyniach krwionośnych
- Przebyta niedawno operacja okulistyczna lub przebyte odwarstwienie siatkówki
Wodorowo-metanowy test oddechowy
Wodorowo-metanowy test oddechowy z laktulozą (SIBO)
Test oddechowy wodorowo-metanowy jest badaniem nieinwazyjnym mającym na celu diagnozę przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim. SIBO (ang. Small Intestinal Bacterial Overgrowth), czyli rozrost bakteryjny w jelicie cienkim. Zaburzona mikrobiota jelita prowadzi do nieprawidłowości wchłaniania oraz trawienia. Głównymi objawami Sibo są: biegunka, wzdęcia, ból brzucha, nadmiar gazów oraz dyskomfort w jamie brzusznej.
Jak przebiega badanie?
Polega ono na pomiarze stężenia wodoru i metanu w wydychanym powietrzu, które powstają w wyniku fermentacji cukrów przez bakterie jelitowe. Pacjent przychodzi na badanie na czczo, po odpowiedniej diecie przygotowawczej. Pierwszy pomiar wykonywany jest na czczo. Następnie pacjent wypija roztwór laktulozy – syntetycznego dwucukru, który nie jest trawiony przez ludzki organizm, ale stanowi pożywkę dla bakterii. Wykonywane są kolejne pomiary co 20 minut przez około 2,5 godziny. Pacjent wydmuchuje powietrze do specjalnego analizatora, który mierzy zawartość wodoru i metanu.
Wynik badania pomaga ustalić, czy problem dotyczy zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (z ang. SIBO – small intestinal bacterial overgrowth), czy zaś metanowego przerostu jelita (z ang. IMO – Intestinal Methanogen Overgrowth).
Wskazania do badania:
- Przewlekłe wzdęcia, gazy, uczucie pełności
- Biegunki lub zaparcia niewiadomego pochodzenia
- Zespół jelita drażliwego (IBS)
- Problemy z trawieniem mimo zdrowej diety
Jak się przygotować do badania?
- pacjent powinien być na czczo minimum 12 godzin
- na 4 tygodnie przed badaniem należy odstawić antybiotyki oraz leki prokinetyczne;
- 4 tygodnie odczekać po kolonoskopii, wlewach barytowych i doodbytniczych, fluoroskopii, illeoskopii, enteroklizie, hydrokolonoterapii, uporczywej biegunce, RTG przewodu pokarmowego z kontrastem
- na 1 tydzień przed badaniem należy odstawić środki przeczyszczające (szczególnie laktulozę), witaminy i suplementy zawierające fruktozę albo laktozę jako środek wypełniający, prebiotyki, probiotyki oraz inhibitory pompy protonowej (np. Emanera, Controloc)
- na 1 dzień przed badaniem nie zażywać betainy HCl, octu jabłkowego, sody oczyszczonej, enzymów trawiennych oraz błonnika
- w dniu badania i podczas jego wykonywania bezwzględny zakaz palenia papierosów i żucia gumy
- w dniu badania nie należy przyjmować żadnych leków. Zalecane ich spożycie bezpośrednio po wykonaniu testu
- w dniu badania nie stosować kleju do protez
- na 1 godzinę przed badaniem i podczas badania – nie ćwiczyć fizycznie oraz nie spać
Dieta przed testem wodorowy-metanowym:
W trakcie diety ogranicz produkty do wymienionych poniżej:
- Można pić wodę, kawę, herbatę (bez cukru, słodzików, śmietanki, mleka)
- gotowany lub pieczony kurczak, ryba lub indyk (tylko sól i pieprz)
- zwykły biały gotowany ryż
- jajka
- bulion z kurczaka lub wołowiny
- Dietę stosujemy 1 dzień, gdy występują biegunki lub wypróżnianie jest w normie.
- Dietę wydłużamy do 2 dni, jeżeli występują zaparcia.
- W trakcie diety nie jedz pełnoziarnistych produktów zbożowych, warzyw i owoców (również suszonych owoców i soków), roślin strączkowych, mleka i produktów mlecznych
12 godzin przed testem: nie spożywać żadnych pokarmów, pić jedynie niegazowaną wodę
Wodorowo-metanowy test oddechowy z laktozą
Test oddechowy wodorowo-metanowy pozwala zdiagnozować w sposób nieinwazyjny nietolerancję laktozy. Nietolerancja laktozy jest bardzo powszechną dolegliwością. Występuje ona w momencie, gdy w organizmie wystepują niedobory laktazy – enzymu potrzebnego do rozkładu laktozy. W przypadku nietolerancji, po spożyciu pokarmu zawierającego cukier mleczny lub mleko pojawiają się problemy ze strony układu pokarmowego. W naszym kraju z powodu tejże przypadłości cierpi około 1,5 proc. niemowląt i do 25 proc. dorosłych.
Jak przebiega badanie?
Polega ono na pomiarze stężenia wodoru i metanu w wydychanym powietrzu, które powstają w wyniku fermentacji cukrów przez bakterie jelitowe. Pacjent przychodzi na badanie na czczo, po odpowiedniej diecie przygotowawczej. Pierwszy pomiar wykonywany jest na czczo. Następnie pacjent wypija roztwór laktozy. Wykonywane są kolejne pomiary co 20 minut przez około 2,5 godziny. Pacjent wydmuchuje powietrze do specjalnego analizatora, który mierzy zawartość wodoru i metanu.
Wynik badania pomaga ustalić, czy problem dotyczy zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (z ang. SIBO – small intestinal bacterial overgrowth), czy zaś metanowego przerostu jelita (z ang. IMO – Intestinal Methanogen Overgrowth).
Wskazania do badania:
- Przewlekłe wzdęcia, gazy, uczucie pełności
- Biegunki lub zaparcia niewiadomego pochodzenia
- Zespół jelita drażliwego (IBS)
- Problemy z trawieniem mimo zdrowej diety
Jak się przygotować do badania?
- pacjent powinien być na czczo minimum 12 godzin
- na 4 tygodnie przed badaniem należy odstawić antybiotyki oraz leki prokinetyczne
- 4 tygodnie odczekać po kolonoskopii, wlewach barytowych i doodbytniczych, fluoroskopii, illeoskopii, enteroklizie, hydrokolonoterapii, uporczywej biegunce, RTG przewodu pokarmowego z kontrastem
- na 1 tydzień przed badaniem należy odstawić środki przeczyszczające (szczególnie laktulozę), witaminy i suplementy zawierające fruktozę albo laktozę jako środek wypełniający, prebiotyki, probiotyki oraz inhibitory pompy protonowej (np. Emanera, Controloc)
- na 1 dzień przed badaniem nie zażywać betainy HCl, octu jabłkowego, sody oczyszczonej, enzymów trawiennych oraz błonnika
- w dniu badania i podczas jego wykonywania bezwzględny zakaz palenia papierosów i żucia gumy
- w dniu badania nie należy przyjmować żadnych leków. Zalecane ich spożycie bezpośrednio po wykonaniu testu
- w dniu badania nie stosować kleju do protez
- na 1 godzinę przed badaniem i podczas badania – nie ćwiczyć fizycznie oraz nie spać
Dieta przed testem wodorowo-metanowym:
W trakcie diety ogranicz produkty do wymienionych poniżej:
- Można pić wodę, kawę, herbatę (bez cukru, słodzików, śmietanki, mleka)
- gotowany lub pieczony kurczak, ryba lub indyk (tylko sól i pieprz)
- zwykły biały gotowany ryż
- jajka
- bulion z kurczaka lub wołowiny
- Dietę stosujemy 1 dzień, gdy występują biegunki lub wypróżnianie jest w normie.
- Dietę wydłużamy do 2 dni, jeżeli występują zaparcia.
- W trakcie diety nie jedz pełnoziarnistych produktów zbożowych, warzyw i owoców (również suszonych owoców i soków), roślin strączkowych, mleka i produktów mlecznych.
12 godzin przed testem: nie spożywać żadnych pokarmów, pić jedynie niegazowaną wodę
Wodorowo-metanowy test oddechowy z fruktozą
Test oddechowy wodorowo-metanowy pozwala zdiagnozować w sposób nieinwazyjny nietolerancję fruktozy. Nietolerancja fruktozy, czyli cukru owocowego, to jedna z nietolerancji pokarmowych. Wyróżnia się dwie nietolerancje: zespół złego wchłaniania fruktozy oraz fruktozemię. Ta ostatnia jest szczególnie niebezpieczna, gdyż może doprowadzić do niewydolności wątroby i nerek. Nietolerancja ta pojawia się po spożyciu produktów zawierających cukier owocowy. Wrodzona nietolerancja fruktozy (fruktozemia) dotyczy 1 na 40 000 osób, natomiast na trzewną nietolerancję (zespół złego wchłaniania) cierpią 3 osoby na 10.
Jak przebiega badanie?
Polega ono na pomiarze stężenia wodoru i metanu w wydychanym powietrzu, które powstają w wyniku fermentacji cukrów przez bakterie jelitowe. Pacjent przychodzi na badanie na czczo, po odpowiedniej diecie przygotowawczej. Pierwszy pomiar wykonywany jest na czczo. Następnie pacjent wypija roztwór laktozy. Wykonywane są kolejne pomiary co 20 minut przez około 2,5 godziny. Pacjent wydmuchuje powietrze do specjalnego analizatora, który mierzy zawartość wodoru i metanu.
Wynik badania pomaga ustalić, czy problem dotyczy zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (z ang. SIBO – small intestinal bacterial overgrowth), czy zaś metanowego przerostu jelita (z ang. IMO – Intestinal Methanogen Overgrowth).
Wskazania do badania:
- Przewlekłe wzdęcia, gazy, uczucie pełności
- Biegunki lub zaparcia niewiadomego pochodzenia
- Zespół jelita drażliwego (IBS)
- Problemy z trawieniem mimo zdrowej diety
Jak się przygotować do badania?
- Pacjent powinien być na czczo minimum 12 godzin.
- Na 4 tygodnie przed badaniem należy odstawić antybiotyki oraz leki prokinetyczne.
- 4 tygodnie odczekać po kolonoskopii, wlewach barytowych i doodbytniczych, fluoroskopii, illeoskopii, enteroklizie, hydrokolonoterapii, uporczywej biegunce, RTG przewodu pokarmowego z kontrastem.
- Na 1 tydzień przed badaniem należy odstawić środki przeczyszczające (szczególnie laktulozę), witaminy i suplementy zawierające fruktozę albo laktozę jako środek wypełniający, prebiotyki, probiotyki oraz inhibitory pompy protonowej (np. Emanera, Controloc).
- Na 1 dzień przed badaniem nie zażywać betainy HCl, octu jabłkowego, sody oczyszczonej, enzymów trawiennych oraz błonnika.
- W dniu badania i podczas jego wykonywania bezwzględny zakaz palenia papierosów i żucia gumy.
- W dniu badania nie należy przyjmować żadnych leków. Zalecane ich spożycie bezpośrednio po wykonaniu testu.
- W dniu badania nie stosować kleju do protez.
- Na 1 godzinę przed badaniem i podczas badania – nie ćwiczyć fizycznie oraz nie spać.
Dieta przed testem wodorowo-metanowym:
W trakcie diety ogranicz produkty do wymienionych poniżej:
- Można pić wodę, kawę, herbatę (bez cukru, słodzików, śmietanki, mleka)
- gotowany lub pieczony kurczak, ryba lub indyk (tylko sól i pieprz)
- zwykły biały gotowany ryż
- jajka
- bulion z kurczaka lub wołowiny
- Dietę stosujemy 1 dzień, gdy występują biegunki lub wypróżnianie jest w normie.
- Dietę wydłużamy do 2 dni, jeżeli występują zaparcia.
- W trakcie diety nie jedz pełnoziarnistych produktów zbożowych, warzyw i owoców (również suszonych owoców i soków), roślin strączkowych, mleka i produktów mlecznych.
12 godzin przed testem: nie spożywać żadnych pokarmów, pić jedynie niegazowaną wodę
KTG
KTG (kardiotokografia) to nieinwazyjne badanie wykonywane w ciąży, które pozwala na jednoczesną ocenę akcji serca płodu oraz czynności skurczowej macicy. Jest to jedno z podstawowych badań monitorujących stan zdrowia dziecka w trzecim trymestrze ciąży oraz podczas porodu.
Na czym polega badanie KTG?
Badanie przeprowadza się za pomocą specjalnego aparatu – kardiotokografu, który za pomocą dwóch pasów umieszczonych na brzuchu ciężarnej rejestruje:
- częstość i rytm bicia serca dziecka,
- skurcze macicy.
Kiedy wykonuje się KTG?
- Rutynowo w ostatnich tygodniach ciąży – najczęściej od 36. tygodnia, co 1–2 tygodnie, a później częściej.
- W przypadku ciąży wysokiego ryzyka (np. cukrzyca ciążowa, nadciśnienie, zaburzenia wzrostu płodu).
- Gdy mama odczuwa zmniejszoną aktywność ruchową dziecka.
- W czasie porodu – w celu bieżącego monitorowania stanu dziecka i przebiegu skurczów.